In mijn vorige post vertelde ik over mijn She-Ra chibi, Rainbow Brite en Jem and the Holograms die ik maakte. Mijn serie van Eighties Icons werd verder uitgebreid met Lady Lovely Locks en Candy Candy.

Candy Candy en Lady Lovely Locks

Een van de series waar ik in de jaren ’80 naar keek, was Lady Lovely Locks. Deze serie heeft, bij ons in Nederland in ieder geval, volgens mij niet zo lang gelopen. Maar toch zijn Lady Lovely Locks en haar sidekicks de Pixietails me altijd bijgebleven. Maar het summum van jaren ’80 series voor mij was toch wel Candy Candy. Het verhaal over het weesmeisje Candy Candy, haar liefde voor Anthony en de relatie met Annie, haar beste vriendinnetje in het weeshuis, is altijd blijven hangen. Wellicht ook doordat deze anime serie zo mooi was vormgegeven. 

Helaas is deze serie voor zover ik weet nooit herhaald op televisie. Graag zou ik de serie nog eens terugkijken, en zien of het nog steeds zoveel indruk op me maakt.

Candy Candy was daarom natuurlijk een MUST in mijn Eighties Icons chibi serie.

Mijn chibi’s bestaan nu dus uit vijf dametjes die voor mij persoonlijk een prominente rol hebben gespeeld in de jaren ’80. Maar hier stopt het natuurlijk niet. Een volgende serie is in de maak, dus check op zijn tijd mijn pagina met illustraties, of mijn Instagram account @saskiafrankensaers.

Waar ben ik verder mee bezig?

Het afgelopen jaar is voor mij persoonlijk een heel bewogen jaar geweest. Enkele enorme dieptepunten zijn de revue gepasseerd. Zo moest mijn maatje plotseling een openhartoperatie ondergaan toen ik 23 weken zwanger was van ons kindje. Hij sloeg zich hier gelukkig met vlag en wimpel doorheen, maar het was een zware en enorm stressvolle periode. Wanneer je zwanger bent en samen plannen maakt, verwacht je natuurlijk niet dat je opeens die vraag moet gaan stellen. De vraag: stel dat, hoe zou je het dan geregeld willen hebben? Gelukkig is dit allemaal goed afgelopen, en kon manlief snel een revalidatietraject in. Maar toen…

Werd ik met 31 weken zwangerschap, en nog vijf weken te gaan tot mijn verlof, opeens opgenomen in het Sophia Kinderziekenhuis met ernstige zwangerschapsvergiftiging en HELLP-syndroom. Om de zaken nog erger te maken bleek ons kleintje een ernstige groeiachterstand te hebben. Het plan was de bevalling zo lang mogelijk te rekken. Maar al na vier dagen bleek het niet meer mogelijk te zijn omdat de hartslag van onze baby stressmomenten vertoonde. Onze zoon werd daarom met 31 weken en 5 dagen gehaald door middel van een keizersnede. Een minimensje van maar 32cm lang, en met een gewicht van slechts 1100 gram. Een periode van zes lange weken in het ziekenhuis volgde. Ons zoontje begon zijn leven in een couveuse, maar deed het wonderwel heel goed. Langzaamaan kon hij over naar een warmtewiegje en vervolgens naar een gewone wieg. Verdere details zal ik hier niet bespreken, maar je kunt je voorstellen dat 2019 niet het jaar is geweest waar we op hoopten. Wel zijn we gezegend met een prachtig mannetje, die iedereen inpakt met zijn lachje. En dat maakt ontzettend veel goed.

Langzaamaan begin ik de gebeurtenissen van het afgelopen jaar een beetje te verwerken. En heb ik nu een serie olieverf schilderijen in gedachten waar ik mijn emoties in verwerk. Zie hier een sneak peek van wat ik aan het maken ben. En houd natuurlijk mijn site en Instagram account in de gaten voor meer nieuws!