Een jaar geleden overleed mijn moeder aan de gevolgen van kanker. Gelukkig kan ik iets van mijn gevoelens kwijt in mijn schilderijen. Ik heb dan ook twee schilderijen afgerond. Het Ontbrekende Stukje en een portret van mijn moeder.

Het Ontbrekende Stukje

Vorig jaar op 28 augustus moesten we afscheid nemen van mijn moeder. Zij had twee jaar lang tevergeefs gestreden tegen kanker.

Toen zij voor het eerst gediagnosticeerd werd, waren de artsen erg positief. De tumor die in haar darmen was gevonden, zou worden verwijderd, waarna ze een chemokuur zou ondergaan. Een tijdje leek het de goede kant op te gaan.

Helaas, een maand of zes na de diagnose, bleek dat de kanker uitgezaaid was. Vanaf dat moment ging het langzaam steeds slechter. Hoe mijn moeder ondanks alle tegenslagen zo positief kon blijven, snap ik nog steeds niet. Maar ik ben nooit trotser geweest op haar dan de afgelopen twee jaren.

Kort voordat ze het nieuws kreeg dat ze uitbehandeld was, bleek uit onderzoek dat in de eerder verwijderde darmtumor het pas ontdekte en zeer agressieve KRAS-gen was gevonden.
Helaas betekent ‘pas ontdekt’ dat er weinig tot geen onderzoek naar dit type gen was gedaan, en mijn moeder werd uitgesloten van deelname aan het enige trial wat er op dat moment liep, vanwege het feit dat minder dan een jaar ervoor tevens een plekje op haar alvleesklier operatief was verwijderd.

Natuurlijk valt onmogelijk te zeggen of deze trial haar leven gered zou hebben, of misschien verlengd. Het enige wat ik wel weet is dat we nu een jaar achter de rug hebben, waarin we herinneringen hebben gemaakt zonder mama. Aan de hand hiervan maakte ik het schilderij ‘Het Ontbrekende Stukje’.

Portret van Mama

Gisteren vierde mijn oma, de moeder van mijn moeder, ironisch genoeg haar 98ste verjaardag. Wat moet je in vredesnaam geven aan een oud vrouwtje die al zoveel heeft verloren, waaronder haar eigen dochter?
Ik besloot haar een portret te geven van mijn moeder, in gelukkiger tijden. Dit portret is gemaakt met acrylverf op canvas bord.

Het was een erg emotioneel moment toen mijn oma het portret uitpakte, en niet alleen voor mijn oma. Het portret is dan ook goed gelukt. Maar ja, ik had tenslotte 34 jaar aan herinneringen om erin te verwerken. Mijn oma was erg blij met het cadeau.

Ik hou van je mama, en ik mis je…